حکم موت فرضی در چه مواردی صادر می‌شود؟

یکی از اصطلاحات حقوقی که قانونگذار در قانون مدنی ایران، بدان پرداخته و آن را مورد توجه قرار داده، «موت فرضی» است. این عبارت در خصوص فردی به کار می‌رود که مدت زیادی، «غایب» باشد. به شخصی که برای مدت زیادی در محل اقامت خود حضور نداشته و هیچ اطلاعی هم از وضعیت او در دست نباشد، «غایب» گفته می‌شود. پس از گذشت مدتی در حدود چند سال، در صورتی که امیدی به بازگشت او نباشد و دادگاه تشخیص دهد که احتمالا چنین شخصی فوت کرده است، می‌توان از دادگاه صالح خواست تا حکم موت فرضی او را صادر کند.