بانگ خبر، ایالت لوئیزیانا آمریکا در حال حاضر کودکان را در واحد سابق افراد محکوم به اعدام در زندان بدنام این ایالت، که به «آنگولا» نیز معروف است، زندانی می‌کند، جایی که آن‌ها با شرایط وحشتناکی از جمله انزوای طولانی مدت و گرمای خطرناک بدون دسترسی به تهویه مطبوع روبرو هستند.
ماه گذشته، در ۱۷ جولای، به عنوان بخشی از یک دعوای دسته جمعی فدرال علیه تصمیم این ایالت در سال گذشته برای انتقال کودکان به زندان بزرگسالان، اتحادیه آزادی مدنی آمریکا و سایر گروه‌های حقوق مدنی روایت‌های جدیدی از کودکان ارائه کردند که رفتار وحشیانه از جمله حبس در این زندان را توصیف می‌کنند.
این کودکان در سلول‌های بدون پنجره برای روز‌ها حبس می‌شوند و تنها هشت دقیقه در روز اجازه دوش گرفتن و استحمام دارند، نگهبان‌ها آن‌ها را کتک می‌زنند و غذا و آب نامناسب به آن‌ها می‌دهند.
وکلای دادگستری خواستار دستور اضطراری برای جلوگیری از انتقال بیشتر نوجوانان و کودکان به این مرکز شده و خواستار خارج کردن کودکانی کسانی هستند که در حال حاضر در این بخش‌ها قرار دارند.
به گزارش «wsws»، «آنگولا» با بیش از ۵ هزار زندانی، بزرگترین زندان با حداکثر وضعیت امنیتی در آمریکاست؛ این یک زندان برای بزرگسالان است، اما سال گذشته، «جان بل ادواردز»، فرماندار لوئیزیانا، پس از فرار چندین جوان از بازداشتگاه نوجوانان «بریج سیتی»، اعلام کرد که قصد دارد چندین کودک تحت حضانت اداره دادگستری نوجوانان (OJJ) را به آنگولا منتقل کند.
مقامات در آن زمان ادعا کردند که این اقدام موقت خواهد بود، اما با این حال، مهلت بهار ۲۰۲۳ برای انتقال آن‌ها به سایر مراکز نوجوانان گذشته است.
از اکتبر ۲۰۲۲، بین ۷۰ تا ۸۰ کودک، که برخی از آن‌ها ۱۲ سال سن دارند، به این زندان بدنام فرستاده شده‌اند. در اوایل جولای، این ایالت گفت که در حال حاضر حدود ۱۵ کودک در این زندان نگهداری می‌شوند.
هیچ یک از این کودکان به جرمی محکوم نشده‌اند، زیرا رسیدگی به جرایم نوجوانان یک موضوع مدنی است و نه کیفری؛ با این وجود، همانطور که در یادداشت ماه جولای ارائه شده از سوی وکلای شاکیان آمده است، «حبس کودکان در آنگولا، در سلول‌های سابق افراد محکوم به اعدام، آن‌ها را در معرض شرایط حبس بسیار نامناسبی قرار داده است که به جای بازپروری آن‌ها هدف رفتاری قرار می‌گیرند که نقض حقوق اساسی آنهاست.
روایت کودکان از وضعیت در زندان آنگولا
«دانیل دی»، زندانی ۱۶ ساله، می‌گوید که سه بار به «آنگولا رفته» است؛ به گفته وی، وقتی برای نخستین بار به «آنگولا« رسیدم، به تنهایی در سلولم حبس شدم و به مدت سه روز به جز دوش گرفتن اجازه بیرون آمدن نداشتم، من هر روز در سلولم تنها هستم و از عصر تا ساعت ۸ صبح روز بعد آب سلول من قابل شرب نیست، غذا وحشتناک است و برای خوردن غذای خوب باید بهای گزافی پرداخت کنم.
وی می‌گوید: من کودکان دیگری را دیدهام که با تنها ماندن در سلول به مدت ۴۸ ساعت تنبیه شده‌اند؛ من از زمان بازگشت به «آنگولا» تنها یک بار توانستم با خانواده‌ام تماس بگیرم، هیچ فردی از خانواده‌ام نمی‌تواند به من سر بزند، زیرا برای سفر به اینجا خیلی دور است، در بلوک من هیچ کولری وجود ندارد، هوا سوزان است و سیستم تهویه تنها گاهی کار می‌کند، گاهی اوقات برق قطع می‌شود و هیچ سیستم تهویه‌ای وجود ندارد.
«چارلز سی»، یکی دیگر از زندانیان کودک در زندان «آنگولا» که از بیماری روانی جدی، رنج می‌برد، از رفتار خشونت‌آمیز در داخل زندان گزارش می‌دهد.
کارمندان زندان او را به سمت دیوار پرتاب و مجروح کردند، اما روز بعد او را با زخم‌هایش رها کردند؛ او می‌گوید نگهبانان زندان نوجوانی را در حالی که دستبند و غل و زنجیر بسته بود هدف ضرب و شتم قرار دادند و کودک دیگری نیز در سلول خود بود و ماموران در مقابل سلول‌ها اسپری فلفل استفاده کردند.
در میان موج گرمای شدیدی که از ماه جولای کل جنوب آمریکا را در بر گرفته است، این کودکان زندانی در معرض دمای خطرناکی قرار گرفتهاند.
به گفته «چارلز سی»، طبقه‌ای که من می‌خوابم و در آن قرنطینه بوده‌ام تهویه مطبوع ندارد، آن‌ها یک سیستم تهویه دارند و قرار است هوا را خنک کند، اما تنها نیمی از زمان را تامین می‌کنند، من اغلب تشنه هستم، خوابیدن سخت است، چون خیلی گرم است، وقتی برق قطع می‌شود، ما حتی تهویه هم نداریم.
«سوزی واسالو»، کارشناس پزشکی این شاکیان که دارای گواهینامه پزشکی اورژانس و سم شناسی پزشکی است، می‌گوید: تابستان امسال در آنگولا به طرز خطرناکی گرم بوده است، حبس کردن کودکان در تمام یا بیشتر روز در ساختمان‌های سیمانی و بدون تهویه مطبوع احمقانه و خطرناک است، آگاهی من از مراقبت‌های پزشکی غیرقانونی و ناکافی که به بزرگسالان در آنگولا ارائه می‌شود، ترس من را از بدتر شدن یا مرگ یک کودک در آنگولا به دلیل شرایط و مراقبت‌های بهداشتی ضعیف در زندان افزایش می‌دهد.
