تیم ملی فوتبال ایران پس از برد سختی که برابر کره شمالی داشت، برابر قرقیزستان هم به مشکل برخورد تا از آسانترین حریفانش در مرحله مقدماتی جام جهانی چهار گل دریافت کرده باشد؛ موضوعی که رییس فدراسیون فوتبال و اعضای تیم‌ملی معتقدند که قابل انتقاد نیست!
به گزارش ایسنا، تیم ملی فوتبال ایران در هفته پنجم و ششم رقابت‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ با نتیجه مشابه ۳ بر ۲ کره شمالی و قرقیزستان را از پیش رو برداشت. تیم‌ملی با این پیروزی‌ها ۱۶ امتیازی شد و در صدر جدول گروه A این مسابقات قرار گرفت.
پس از بازی برابر کره شمالی انتقادات زیادی از عملکرد تیم ملی ایران صورت گرفت اما در این بین صحبت‌های یکی از مجریان سیما حاشیه‌ساز شد. او در بخشی از انتقادات خود در واکنش به عملکرد ملی‌پوشان گفت: «همین گروه بازیکنانی که الان در تیم‌ملی هستند و می‌گویند ما فقط باید باشیم و کسی وارد نشود، شش گل از انگلیس خوردند. تیم‌ملی با این دفاع نمی‌تواند در جام جهانی آبرومند بازی کند. آنجا مهاجم کره‌شمالی نیست که از ترس توپ را به بیرون بزند.»
انتقاد یا کینه‌توزی؟
سپس مهدی تاج، رییس فدراسیون فوتبال در واکنش به صحبت‌های خیابانی اظهار کرد: «تیم‌ملی انتظارات را برآورده کرده و همه از عملکرد تیم ملی رضایت دارند. البته در این بین برخی انتقادها که از فدراسیون فوتبال و تیم ملی می‌شود منطبق بر کینه‌توزی است.»
رحمان رضایی، مربی تیم ملی فوتبال ایران هم پس از بازی با کره شمالی در واکنش به این انتقادات بیان کرد: «برخی انتقادات مغرضانه است. با اختلاف ۳ امتیاز در صدر گروه قرار داریم. در هر سه گروه یک تیم با ۱۳ امتیاز صدرنشین است. ما در دو بازی آخر ۷ گل زدیم و سه گل خوردیم. این نشان می‌دهد که ما اقتدار خودمان را داریم.»
سامان قدوس، بازیکن تیم‌ملی هم نسبت به انتقادات واکنش نشان داد و گفت: «چرا باید از تیم ملی انتقاد کنند؟ متوجه برخی انتقادها نمی‌شوم اما این را می‌دانم که بعضی‌ها همیشه انتقاد می‌کنند.» او همچنین امیر قلعه‌نویی را «یکی از بهترین مربیانی» یاد کرد که با آنها کار کرده است.
جبهه‌گیری بدون منطق
این انتقادات از تیم‌ملی توسط هر فردی که ملیت ایرانی دارد، نشانه دلسوزی است نه کینه‌توزی. مسلما نیت بدی پشت این صحبت‌ها نیست و فدراسیون فوتبال نباید برابر انتقادات جبهه بگیرد. عملکرد نه چندان دلچسب تیم‌ملی کاملا عیان است به طوری که حتی سرمربی تیم‌ملی در نشست خبری پس از بازی با کره‌شمالی گفت «شانس آوردیم که توانستیم سه امتیاز بازی را حفظ کنیم.»
رحمان رضایی، مربی تیم‌ملی در صورتی پس از بازی با کره شمالی گفت «در هر سه گروه یک تیم با ۱۳ امتیاز صدرنشین است» که گروه ایران – دست‌کم روی کاغذ – آسانترین گروه نسبت به سایر رقباست. در این گروه آسان، ضعیف‌ترین حریف، کره شمالی بود که به شدت تیم‌ملی را تحت فشار قرار داده بود. در گروه C این رقابت‌ها ژاپن، استرالیا، عربستان، چین، بحرین و اندونزی قرار دارند. تیم‌ملی اگر در گروه سختی قرار داشت آیا با این عملکرد باز هم می‌توانست صدرنشین باشد؟
زمان انتقاد کی فرامی‌رسد؟
مهدی تاج، رییس فدراسیون فوتبال معتقد است که اکنون زمان انتقاد نیست! در صورتی که اگر همین امروز تلاشی برای رفع نواقص نشود، در جام جهانی که صعود به آن دور از ذهن نیست، دوباره فاجعه‌ای مانند دیدار با انگلیس در جام جهانی قطر را شاهد خواهیم بود. زمان انتقاد از عملکرد تیم‌ملی همین حالاست چرا که با نزدیک شدن به مسابقات حساس ملی هرگونه تغییر و تحول در تیم سخت و شاید بی‌نتیجه باشد و ما را به چرخه‌ای بازمی‌گرداند که سال‌هاست در آن قرار داریم؛ چرخه‌ای که با قبول نکردن انتقادات آغاز شده است.
آنچه مسلم است با افزایش تعداد تیم‌های صعود کننده به جام جهانی، دیگر رسیدن به این مسابقات برای تیم ملی فوتبال ایران، راحت‌تر از همیشه است و اعضای تیم ملی و فدراسیون فوتبال نباید خیال کنند که می‌توانند صعود تیم‌ملی به جام جهانی ۲۰۲۶ را به عنوان یک دستاورد خاص و ویژه برای مردم ایران فاکتور کنند. از حالا باید به صعود در مراحل جام جهانی فکر کرد کما اینکه سرمربی تیم ملی هم بارها به این موضوع اشاره کرده است.
تیم ملی قطعا به جام جهانی صعود می‌کند و تا آغاز مسابقات جام جهانی هم زمان زیادی باقی مانده است. اگر امروز ضعف‌های تیم‌ملی دیده و گفته نشود، دقیقا چه زمانی قرار است این اتفاق بیفتد؟ مسئولان تیم ملی و فدراسیون فوتبال باید بگوید که زمان مناسب از نظر او برای انتقاد از تیم‌ملی چه زمانی است؟ همین کسانی که از عملکرد تیم‌ملی برابر کره‌شمالی و قرقیزستان انتقاد می‌کنند، از نمایش دلپذیر تیم برابر ژاپن در جام ملت‌ها تعریف و تمجید کردند. اگر آنطور که تاج و قلعه‌نویی ادعا می‌کنند، منتقدان کینه‌توز یا دشمن هستند، چطور ممکن است که تیم‌ملی را تحسین کنند؟
تیم‌ملی فعلی – اگر نگوییم بهترین نسل فوتبال ایران – قطعا یکی از بهترین تیم‌ملی‌ها در ادوار مختلف تاریخ ایران است. نمایش تیم ملی در جام ملت‌ها به جز در یکی دو بازی گواه این مساله است ولی اگر این تیمِ خوب، برابر کره‌شمالی و قرقیزستان اینگونه به چالش کشیده می‌شود، آیا نباید نگران عملکرد این تیم برابر انگلیس، اسپانیا، فرانسه، آرژانتین و … باشیم؟ آیا برای نگران بودن و نقد کردن عملکرد تیم‌ملی باید از مهدی تاج یا امیر قلعه‌نویی اجازه بگیریم؟
منتقدِ امروز بهتر است یا تخریب‌گرِ فردا؟
مهدی تاج، انتقادها را کینه‌توزانه می‌داند و امیر قلعه‌نویی آنها را حاصل دشمنی با او! این توهم توطئه ناشی از چیست؟ چرا باید تصور شود که تمام منتقدان تیم‌ملی از روی کینه رئیس فدراسیون یا دشمنی با سرمربی تیم‌ملی سخن می‌گویند؟ اساسا این افراد مگر چه ویژگی منحصر به فردی دارند که باعث شود این همه دشمنی و کینه علیه آنها شکل بگیرد؟
امیر قلعه‌نویی گفته قطاری که به راه می‌افتد آماج سنگ می‌شود؛ حرف درستی است اما اگر در مسیر این قطار، کوه ریزش کرده باشد یا ریل خراب باشد و بیم سقوط یا انحراف قطار باشد و کسی به لوکوموتیوران، هشدار بدهد آیا رفتارش حاصل دشمنی یا از روی کینه است؟ مدیران فدراسیون فوتبال و کادر فنی تیم ملی بهتر است سرشان را از برف بیرون بیاورند. مثلی هست که می‌گوید، در زمان گرفتاری، دوست می‌گوید «به تو گفته بودم» و دشمن می‌گوید «می‌خواستم بگویم.» آنکه امروز انتقاد می‌کند دلسوز است چون می‌داند که زمان زیادی تا جام جهانی مانده و برای اصلاح امور، وقت کافی هست.
رئیس فدراسیون فوتبال و سرمربی تیم‌ملی – فارغ از اینکه چه نامی پشت این دو سمت قرار گرفته باشد – بدانند و آگاه باشند که آنکه امروز انتقاد می‌کند، دوست است و دلسوز و آنکه دشمن است و کینه‌توز، امروز سکوت می‌کند تا فردای روزی که تیم‌ملی شکست بزرگی را تجربه کرد، با دلِ خوش فریاد بزند.
انتهای پیام
