بانگ خبر، هونام حقانی(فعال رسانه) گفت: اگر بخواهیم نگاه منصفانه و درستی به وضعیت حال سینمای کودک و جشنواره اصفهان داشته باشیم باید ببینیم در این پنج دهه با چه میراث و عملکردی در این حوزه مواجه بوده ایم.
در دهه پنجاه با تاسیس کانون پرورش فکری و حضور مدیریتی پویا و درستش چه در زمینه پرورش جوانان مستعد برای سال های بعد سینما مثل فاطمه معتمد آریا، حمید جبلی و ایرج طهماسب و دیگران و چه در بخش تولید هم با نگرش درست و شناساندن فیلمساز ارزشمندی مثل عباس کیارستمی به سینمای ایران و جهان توانست نقش آفرینی درستی داشته باشد.
فیلمسازی ناصر تقوایی با اثر درخشان و معرکه اش رهایی ، مسعود کیمیایی ، امیر نادری و شاپور قریب که به نظرم هفت تیرهای چوبی او یکی از ده اثر برتر ادوار سینمای کودک است در این حوزه نشان داد که مدیریت درست چقدر راهگشا و موثر است. روندی که تا اواخر دهه هفتاد ادامه پیدا کرد ولی ضعف مدیریت سال های بعد باعث کم سو شدن چراغ فیلمسازی کودک در کانون شد.
در بعد از انقلاب تا اواخر دهه شصت سینمای کودک وضعیت مبهم و متزلزلی داشت و ورود فارابی و چند تهیه کننده و دفتر تولید خصوصی علاقمند و کاربلد مثل مهاب فیلم و خانه ادبیات کودک و نوجوان دوباره سینمای کودک را احیا کرد.
الان هم به غلط برخی از دوستان برای رونق دوباره سینمای کودک آدرس غلط به ساخت فیلمهایی مشابه دزد عروسکها ، سفر جادویی و پاتال و غیره را می دهند. دوستانی که از این مسئله غفلت دارند کودک امروز دیگر سلیقه اش با کودک دهه شصتی که هیچ منبع تغذیه فیلم و انیمیشن کودک دیدن به جز تلویزیون و سینما نداشت بسیار متفاوت است و بهترین انیمیشن های روز دنیا را در تبلت و گوشیش می بیند و دیدن دزد عروسکها و غیره شاید برایش خنده دار به نظر برسد.
با رشد سینمای کودک و ورود چهره هایی مثل مسعود کرامتی و کامبوزیا پرتوی و فرشته طائرپور و مرضیه برومند و ابراهیم فروزش و دیگران این سینما دارای کارگردان های تخصصی و کاربلد در این حوزه شد و آثارش کمابیش قابل قبول بود. پاشنه آشیل این جریان با سوبسید فرهنگی دادن بی ضابطه به برخی فیلمسازان خاص بتدریج ایجاد شد و باعث گردید کارگردان هایی که هیچ استعدادی در فیلمسازی ندارند و در سینمای بدنه طرد شده و امکان فیلمسازی ندارند به این سمت جلب شوند و بروند با پول دولتی فیلم های خنثی و ضعیفی بسازند که با دو سه نمایش جشنواره ای روانه قوطی های آرشیو بشوند. با ادامه این روند از اواسط دهه هشتاد بتدریج زوال فیلم های کودک و نوجوان شروع شد و جشنواره هر سال نسبت به سال قبلش ضعیف تر برگزار شد و نکته تاسف بار فیلمهای بی کیفیتی بود که هیچ نظارتی به روند ساخت شان نبود. نمونه اش فیلم دوست کارگردانی بود که سال قبلش در فیلمش در صحنه ای سر و پای بازیگرش از کادر خارج بود و دوست تدوینگر هم با علم به این خطای فاحش در تدوین حذفش نکرده بود !
امسال در جشنواره کودک هرچند چند فیلم زیر انتظار جشنواره فجر پارسال( میرو و باغ کیانوش) در جشنواره بودند ولی خوشبختانه حضور فیلمهایی تازه تر مثل شنگول و منگول، ببعی قهرمان، دختر برقی، بامبولک،رویای پفکی و..، باعث شده بود جشنواره امسال نه فقط برای کودکان جذابیت خود را داشته باشد بلکه اهالی رسانه نیز سبدی تازه برای مشاهده و بررسی داشته باشند.
امسال در جشنواره کودک، فیلمهایی مثل گولز یا شنگول و منگول کیفیت تازه ای از انیمیشن سازی ایرانی را بازتاب دادند تا معلوم گردد در همین کشور هم اگر برنامه ریزی باشد می‌شود فیلم خوب تولید کرد آن هم در بخش تقریبا خصوصی.
جشنواره کودک امسال را مجید زین العابدین از مدیران قدیمی تلویزیون هدایت می‌کرد. زین العابدین سعی زیادی کرد که با استانداردسازی جشنواره و استفاده از افرادی مثل علیرضا خمسه، رضا بابک، ایرج طهماسب، مستانه مهاجر و…. در تیم داوری و برگزاری، جشنواره را قدری ارتقای کیفی دهد ضمن اینکه کارگاه های انتقال تجربه با حضور سینماگران نسبتا شناخته شده، باعث شد منتقدان و مخاطبان استفاده بیشتری از این بخش ببرند. جشنواره سی و ششم فیلم کودک در تیم روابط عمومی از مصطفی محمودی به عنوان مدیر روابط عمومی سود برد؛ از جمله منتقدان قدیمی که در سال‌های اخیر به جز مدیریت روابط عمومی به عنوان مجری و کارشناس برنامه های هنری صداوسیما حضور جدی داشته و همین امر باعث شده که به جای استفاده از مجریان گاه ناآشنا به حیطه سینما، خودش اجرای مراسم جشنواره را برعهده گیرد و در جهت نوعی ترکیب سرگرمی و طرح مباحث تخصصی در این اجراها خود را نشان دهد.
با پایان اکران های دانش آموزی ، مردمی، داوری کودک و نوجوان ، هنرمندان و اهالی رسانه، رکوردی در جشنواره کودک و نوجوان ثبت شد و بیش از ۲۴ هزار دانش آموز ، داور کودک و نوجوان و خانواده ها فیلم های این جشنواره را تماشا کردند. اکران های جشنواره کودک در ۶۵ نوبت در سه خانه جشنواره در پردیس های سینمایی چهارباغ، ساحل و سینما فلسطین اصفهان بود.
جشنواره کودک۳۶ به پایان رسید و تعدادی استعداد تازه خود را نشان دادند و محک خوردند و تعدادی از آثار هم بازخورد لازم را نگرفتند ولی از اینها مهمتر استمرار حمایت از سینمای کودک و نوجوان است که باید در اکران سینما و تلویزیون و شبکه خانگی خود را نشان دهد و باید هم تلویزیون و هم شهرداری ها و پلتفرم ها پای کار بیایند و کمک کنند به دیده شدن هر چه بیشتر آثار کودک.
