بانگ خبر،دکتر ناهید خداکرمی در گفتگو با خبرنگار وبدا با اشاره به فرا رسیدن روز تهران با بیان اینکه در مطالعه ای در شورای پنجم اسلامی شهر تهران که البته کامل نشد به این نتیجه رسیدیم که نباید در حوزه سلامت یک نسخه واحد برای همه مناطق تهران تجویز شود، افزود: در حال حاضر بسته خدمتی شبکه بهداشت و همچنین خانه های سلامت شهرداری برای افراد ساکن در مناطق شمال تهران با بسته خدمتی افراد ساکن در منطقه جنوب و یا شرق با غرب تهران، یکی است در حالیکه مشکلات سلامت این مناطق، متفاوت است و فاصله زیادی با همدیگر دارند.
وی افزود: مثلا اگر مشکل عمده در مناطق شمالی، چاقی و کم تحرکی و معضل ساکنان منطقه ۶ تهران، سالمندی و تنهایی باشد اما در مناطقی مانند جنوب ممکن است معضل اصلی، اعتیاد، آسیب های اجتماعی و خشونت های خانگی و خیابانی باشد، حتی در زمان همه گیری کرونا متوجه شدیم که منطقه ۱۴ بیشترین گرفتاری و مرگ و میر را داشت، بنابراین نیاز است تا برای پاسخگویی به مشکلات سلامت شهر تهران، برنامه ریزی به صورت منطقه ای و حتی محله ای صورت گیرد.
رییس انجمن علمی مامایی ایران با اشاره به اجرای برنامه پزشک خانواده شهری و روستایی در کشور، گفت: در طرح پزشک خانواده نیز با همین چالش مواجهیم برای مثال شهر خاش در سیستان و بلوچستان با تهران، متفاوت است و نیازمندی های آنها یکسان نیست اما بسته خدمتی و شیوه ارائه خدمات یکسان است، در شهر تهران با هماهنگی بین شهرداری های مناطق، وزارت بهداشت و دانشگاه های علوم پزشکی می توان این مسائل را با استفاده از امکانات این دستگاه های اجرایی، حل کرد.
دکتر خداکرمی تاکید کرد: تهران جمعیت بسیار متنوعی از اقوام، مذاهب و استان های مختلف کشور دارد و تفاوت های فرهنگی اقتصادی و اجتماعی چشمگیری در هر محله و منطقه آن مشهود است و به همین دلیل هر منطقه از تهران، نیازمندی ها و مشکلات خاص خودشان در حوزه سلامت را دارد. می توان با کمک خانه های سلامت شهرداری و مراکز بهداشتی و دانشگاه های علوم پزشکی تهران و بازنگری منطبق با نتایج نیاز سنجی های انجام شده تعادلی را در نحوه تدوین بسته های خدمتی و شیوه ارائه خدمات ایجاد کرد تا خدمات بر اساس نیاز های جمعیت ساکن هر منطقه ارائه شود.
وی با بیان اینکه در شهر تهران بیمارستانهای دولتی و خصوصی پراکندگی نامناسبی دارند، افزود: به عنوان نمونه در منطقه ۲ تعداد بیمارستانهای خصوصی و دولتی سرانه بالایی دارند اما در برخی دیگر از مناطق تهران، این امکان فراهم نیست که شهرداری و شورای اسلامی شهر تهران می توانند در توزیع متوازن و عادلانه امکانات و خدمات بهداشتی و درمانی به وزارت بهداشت کمک کنند.
عضو سابق شورای اسلامی شهر تهران یادآور شد: اعتقاد دارم مناطقی مانند ۲ و ۵ خیلی نیاز به راه اندازی مراکز درمانی جدید خصوصی ندارند اما باید شرایط برای افزایش دسترسی مردم دیگر مناطق به این خدمات فراهم و در برخی مناطق نیز مراکز درمانی جدید مبتنی بر بافت، جمعیت ساکنان و نیازمندی ها، ایجاد شود.
دکتر خداکرمی با تاکید بر اینکه شبکه بهداشت و درمان کشور از اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ آسیب های جدی دیده است، گفت: این آسیب ها به ساختار نیروی انسانی و ماهیت خدمات وارد و دچار تحول منفی شده است. به نظر می رسد شبکه بهداشت و درمان کشور باید بارتعریف شود.
رییس انجمن علمی مامایی ایران ادامه داد: اولویت اصلی کشور ما در حال حاضر، فرزندآوری و جوانی جمعیت است چراکه نرخ باروری به صورت تراژدیک به زیر خط جانشینی یعنی ۱٫۶ رسیده اما برنامه های نظام سلامت، هنوز تطابق زیادی با این اولویت ندارد در حالیکه در زمان اجرای طرح تنظیم خانواده، کل شبکه بهداشت و درمان در اختیار آن طرح بود.
وی ادامه داد: وزیر بهداشت دولت چهاردهم وارث کم کاری چندین دولت در حیطه استقرار نظام ارجاع و پزشکی خانواده است، از اوایل دهه ۹۰ بجای ارائه خدمات ادغام یافته در یک مرکز، نیروی انسانی را در قالب یک مراقب سلامت ادغام کردند که موجب بی انگیزگی نیروهای انسانی شاغل در شبکه شده است. از سوی دیگر کمیت گرایی در سالهای اخیر، آفت بزرگی بوده است. به عنوان نمونه اگر یک طرح ملی در زمینه بیماریهایی مانند فشارخون بالا و دیابت اجرایی شده، هر شبکه ای که آمار بالاتری داشته مورد تقدیر قرار گرفته در صورتیکه برخی از این موارد ممکن است آمارسازی باشد.
دکتر خداکرمی با تاکید بر لزوم تجدید نظر راهبردی در ساختار و شیوه ارائه خدمات در شبکه بهداشت و درمان کشور، خاطرنشان کرد: درست است که محور اصلی نظام سلامت، تامین و پاسخ به نیازهای مردم است اما اگر نیروی انسانی انگیزه و رضایتمندی نداشته باشد، نمی توان به ارتقای سلامت امیدوار بود.
وی در پایان خاطرنشان کرد: برای پیشبرد هر برنامه رضایت، همراهی و انگیزه نیروی انسانی اصلی ضروری است. پیشنهاد می کنم معاون بهداشت وزارت بهداشت در همین شروع کار از نیروی انسانی شاغل در شبکه بهداشت و پزشک خانواده شهری و روستایی بپرسد در دو سال اخیر کدام مساله برای شما ناگوار و سخت بوده و از چه موردی رضایت داشتید و سپس پاسخ ها را تحلیل و در بازنگری بدانها توجه کند.
/انتهای پیام/
