با توجه به انفعال و در سایه بودن چوگان طی سالیان گذشته، باید دید متولیان ورزش ایران چه سیاستی در خصوص این رشته اصیل ایرانی اتخاذ خواهند کرد.
به گزارش ایسنا، چوگان کهن‌ترین بازی ورزشی جهان به شمار می‌آید و ۶۰۰ سال پیش از میلاد مسیح این بازی‌ها بین ایرانیان و تورانیان انجام شده است؛ براساس اسناد و مدارک تاریخی در ایران، این ورزش قدمتی بیش از ۳۰۰۰ سال دارد و جزئی از هویت ایرانیان به شمار می‌رود. چوگان یادآور خاطرات شیرین مردم بوده و به همین سبب نقش و نگارهای این بازی پرشور در بسیاری از آثار فرهنگی، هنری و صنایع دستی ایرانیان دیده شده است.
با این وجود اما طی چند سال گذشته و قبل از برگزاری دور جدید انتخابات فدراسیون چوگان، وضعیت این رشته ورزشی در کشور بسیار مبهم بود و مشخص نبود که چه نگاهی به این رشته ورزشی وجود دارد؛ ورزش ایران به این مسئله عادت کرده که در گفتار از ورزش چوگان حمایت شود اما در عمل شاهد موضع‌گیری انفعالی نسبت به این رشته ورزشی از سوی مسئولان ارشد ورزش کشور باشیم.
به طور مثال یکی از بزرگترین مشکلاتی که فدراسیون چوگان طی یکسال اخیر با آن روبرو شد، پرونده مجموعه چوگان و سوارکاری شهدا (قصر فیروزه) بود که این پرونده به دادسرای کارکنان دولت رفت تا اختلاف به وجود آمده بین شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی و فدراسیون چوگان از طریق دادگاه حل شود؛ آن زمان حتی کار به جایی کشید که پلمب مجموعه چوگان و سوارکاری شهدا (قصر فیروزه) از سوی شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور در دستور کار قرار گرفت و با نصب بنر اعلام شد فدراسیون چوگان مسئولیتی در این مجموعه ندارد و از انعقاد قرارداد با آن خودداری شود. در عین حال طبق ادعای رییس وقت فدراسیون چوگان اعلام کردند که فدراسیون چوگان باید تخلیه شود و این مجموعه متعلق به شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور است، همچنین از ورود مدیریت و اعضای باشگاه و نیز کارمندان فدراسیون چوگان نیز به مجموعه چوگان و سوارکاری شهدا (قصر فیروزه) ممانعت به عمل آمده بود.
حال جالب است بدانید تمامی این اتفاقات درحالی رخ داد که حمید سجادی، وزیر سابق ورزش و جوانان در جشن واگذاری سهام سرخابی‌ها به مردم اعلام کرد: ” امیدوارم زمینه تشکیل تیم‌های بانوان استقلال و پرسپولیس مهیا شود. همچنین اگر این دو باشگاه تصمیم گرفتند در چوگان هم تیم‌های آبی و قرمز داشته باشیم. وقتی به تاریخ برمی‌گردیم ما چند هزار سال پیش هم ورزش داشتیم. یکی از این رشته‌ها چوگان است که به عنوان خادم ورزش خواسته‌ام را می گویم و این به مسئولان دو باشگاه برمی‌گردد، وقتی چوگان با ۳۵۰۰ سال سبقه را داریم، در مسابقات باشگاهی آن در کشور ۴ یا ۵ تیم باشگاهی بیشتر نداریم. امیدوارم اگر این دو باشگاه تصمیم گرفتند، در چوگان هم تیم‌های آبی و قرمز داشته باشیم.”
اما رفتارها در مورد رشته چوگان کماکان نشان می‌دهد هر چند مسئولان در شعار، حامی توسعه چوگان به عنوان یک ورزش کهن در کشور هستند اما در عمل، عزمی برای توسعه این رشته ورزشی وجود ندارد و صرفا تمایل بر این است که چوگان در سایه، فعالیت خود را پیش ببرد.
چوگان بدون بودجه مستقل
۱۹ خرداد ماه سال جاری، سرپرست ریاست جمهوری بخش دوم قانون بودجه کل کشور سال ۱۴۰۳ را به همراه جداول آن به سازمان برنامه و بودجه ابلاغ کرد و بر اساس جدول (۱۲) موضوع بند (ب) تبصره (۱۳) قانون بودجه ۱۴۰۳، معادل ۱۰۰۰ میلیارد تومان برای بخش ورزش شامل ۴۸ فدراسیون ورزشی، بسیج ورزشکاران و صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان در نظر گرفته شد؛ در این بین اما برای چند فدراسیون بودجه مجزایی همانند ۴۸ فدراسیون مربوطه دیده نشده است که شامل فدراسیون‌های سوارکاری، پزشکی ورزشی، چوگان، گلف و بولینگ است و شاید اگر بتوان به دلیل ماهیت درآمدزا بودن فدراسیون پزشکی ورزشی این فدراسیون را از سایر فدراسیون‌های ورزشی جدا کرد، مشخص نیست به چه علت برای چند فدراسیون دیگر بودجه مستقلی در نظر گرفته نشده است!؟
حال اما زمزمه‌های اضافه شدن برخی رشته های جدید به المپیک لس آنجلس ۲۰۲۸ ورق را برای چوگان برگردانده و باید منتظر ماند و دید در دوره جدید وزارت ورزش و جوانان چه نگاهی نسبت به این رشته‌های ورزشی وجود دارد.
عصر جدید فدراسیون چوگان
مجمع انتخاباتی فدراسیون چوگان شنبه ۱۹ اسفند ماه سال گذشته به ریاست معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش و جوانان برگزار شد و اصغر ناظری با کسب ۲۶ رای به مدت چهار سال به عنوان رئیس جدید فدراسیون چوگان انتخاب شد و علی دلاوری و سارا دهخدایی به عنوان نواب رییس، مهدی بیاتی به عنوان خزانه دار و محمدرضا بهبدی به عنوان کارشناس خبره، انتخاب شدند.
با توجه به اینکه قرار است چوگان در المپیک لس‌آنجلس حضور داشته باشد به طور حتم نگاه به این رشته ورزشی همانند گذشته نخواهد بود و بار مسئولیتی سنگینی طی چهار سال آینده بر دوش رییس و سایر اعضای هیات رییسه این فدراسیون وجود دارد که باید با تلاش مضاعف در این راستا گام بردارند.
در این بین وزارت ورزش و کمیته المپیک نیز باید نسبت به این رشته ورزشی سیاست‌گذاری خود را مشخص کرده و از سیاست یک بام و دو هوا در مورد چوگان دست بردارند و تکلیف این ورزش کشور با این رشته را مشخص کنند و اقدامات لازم را انجام دهند، در غیر این صورت دست از حمایت‌های شعاری بر دارند و حداقل علاقه‌مندان بدانند که اتفاق خاصی در انتظار ورزش چوگان نیست.
انتهای پیام
