بانگ خبر، به نقل از وبدا، یداله سهرابی، عضو شورای عالی نظام پزشکی و رئیس شورای نظام پزشکی نوشهر، با اشاره به پیامدهای افزایش ظرفیت پذیرش در رشتههای پزشکی، دندانپزشکی، داروسازی و پیراپزشکی، نسبت به اجرای این سیاست بدون آمادهسازی زیرساختهای لازم هشدار داد.
وی با بیان اینکه این افزایش ظرفیت، بدون تقویت بیمارستانهای آموزشی، توسعه امکانات، افزایش اعضای هیئت علمی و تأمین بودجه، چالشآفرین خواهد بود، گفت: این شیوه نهتنها مشکلی از نظام سلامت حل نمیکند، بلکه میتواند کیفیت آموزش و حتی سلامت مردم را تحتتأثیر قرار دهد.
کمبود اعضای هیات علمی؛ چالش اصلی
سهرابی نخستین و مهمترین چالش افزایش ظرفیت را کمبود اعضای هیات علمی متخصص دانست و تصریح کرد: در بسیاری از دانشگاهها نسبت استاد به دانشجو پایینتر از استانداردهای جهانی است. در رشتههای مهارتی مانند پزشکی و دندانپزشکی، آموزش عملی بدون استاد متخصص عملاً ممکن نیست.
زیرساختها پاسخگوی ظرفیت جدید نیست
وی با تأکید بر محدودیت بیمارستانهای آموزشی، کلینیکها و مراکز مهارتآموزی، افزود: افزایش چندبرابری دانشجو در شرایطی که فضای آموزشی محدود است، باعث کاهش فرصت آموزش عملی میشود و فارغالتحصیلانی تحویل خواهد داد که آمادگی لازم برای ورود به عرصه درمان ندارند.
خطر کاهش کیفیت خدمات درمانی
این عضو شورای عالی نظام پزشکی پیامد بلندمدت این تصمیم را افزایش خطاهای پزشکی، دارویی و دندانپزشکی عنوان کرد و گفت: این موضوع صرفاً یک چالش صنفی نیست؛ مستقیماً بر سلامت مردم اثر میگذارد. تربیت نیروی درمانی، کمیتبردار نیست و کیفیت هر مرحله آموزش اهمیت حیاتی دارد.
اشباع بازار و ابهام آینده شغلی
سهرابی هشدار داد: بازار کار ظرفیت مشخصی دارد. افزایش ظرفیت بدون برنامه میتواند موجب اشباع در برخی رشتهها، کاهش درآمد، نارضایتی شغلی و افزایش مهاجرت شود. همچنین افزایش تعداد پزشکان عمومی بدون توجه به ظرفیت تخصصها، موجب بلاتکلیفی پزشکان جوان خواهد شد.
مشکل اصلی: کمبود پزشک یا توزیع نامتوازن؟
وی با رد ادعای کمبود پزشک در کشور گفت: مسئله اصلی، توزیع نامتوازن پزشک است. مناطق محروم از امکانات اولیه و امنیت شغلی مناسب برخوردار نیستند؛ بنابراین صرف افزایش تعداد پزشک مشکل را حل نمیکند.
تأثیر بر مهاجرت نخبگان
به گفته سهرابی، اجرای این سیاست میتواند مهاجرت اساتید، پزشکان متخصص و حتی دانشجویان را تشدید کند: وقتی کیفیت آموزش در خطر باشد و آینده شغلی مبهم شود، میل به مهاجرت افزایش مییابد.
راهکارهای پیشنهادی
وی راهکار عبور از شرایط کنونی را، توسعه زیرساختها و تجهیز بیمارستانهای آموزشی، افزایش اعضای هیات علمی، اصلاح توزیع پزشک و پیراپزشک در کشور، تکمیل نظام ارجاع و پرونده الکترونیک سلامت و افزایش ظرفیت بهصورت تدریجی و فقط در صورت نیاز واقعی، عنوان کرد.
سهرابی در پایان تأکید کرد: تصمیمگیری درباره افزایش ظرفیت رشتههای علوم پزشکی باید بر اساس شواهد علمی و با نگاه مسئولانه انجام شود. کیفیت آموزش و مهارت نیروهای سلامت سرمایه ملی است و نباید آن را با تصمیمهای عجولانه به خطر انداخت.
