بانگ خبر، به نقل از روابط عمومی سازمان بهزیستی کشور، شنوایی یکی از گران بها ترین نعمات انسانی است، پلی ناپیدا اما نیرومند که دل ها و ذهن ها را به هم پیوند می دهد. از نخستین گریه نوزاد تا آخرین نجواهای زندگی، شنیدن راهی است برای درک، همدلی و فهم متقابل. ارتباط بدون شنیدن ناقص است و گفتگو بدون گوش سپردن بی ثمر. حسی که نقش اساسی در رشد زبان، یادگیری، ارتباطات اجتماعی دارد. اگر این حس حیاتی در روزهای ابتدایی تولد آسیب دیده باشد، می تواند اثرات جبران ناپذیری برآینده کودک بگذارد. به همین دلیل غربالگری شنوایی نوزادان به عنوان یک برنامه پیشگیرانه و ضروری، جایگاه ویژه ای در نظام سلامت کشور دارد.
این برنامه که از حدود ۲۵ سال پیش طراحی و به صورت پایلوت در بیمارستان ۱۵ خرداد ورامین توسط سازمان بهزیستی آغاز شد، پس از گذراندن موفقیت آمیز این مرحله، در ابتدا در مراکز استانها و از سال ۱۳۸۴ به طور گسترده در سراسر کشور به اجرا درآمد.
تا پایان سال ۱۴۰۳ بیش از ۱۶ میلیون نوزاد در ایران تحت غربالگری شنوایی قرار گرفته اند که پوشش بیش از ۹۵ درصد موالید زنده کشور را شامل می شود. در حال حاضر در کشور بیش از ۸۰۰ واحد غربالگری شنوایی در حال ارائه خدمات به گروه هدف می باشند. ، آماری که نشان دهنده موفقیت و پایداری این اقدام ملی است. از میان غربال شدگان حدود ۵۰ هزار کودک با اختلال شنوایی شناسایی شده و بلافاصله وارد فرآیند مداخله درمانی و توانبخشی شده اند. این آمار فقط یک عدد نیست، قصه ای است از سکوت هایی که می توانست پر از صدا و عشق باشد. هر کدام از این نوزادان دنیایی درون خود دارند که منتظر شنیده شدن است. شنوایی برای آنها نه تنها یک حس است بلکه راهی به سوی ارتباط، شناخت و زندگی است. ما مسئول هستیم که صدای آنها را دریابیم، پیش از آنکه سکوت برای همیشه بر زندگی شان حاکم شود.
شروع مداخلات زودهنگام، قبل از ۶ ماهگی، در کودکان دارای مشکل شنوایی می تواند تفاوت بزرگی در کیفیت زندگی آن ها ایجاد کند، از پیشرفت در مهارتهای زبانی و تعاملات ارتباطی و اجتماعی گرفته تا حضور موثر در مدرسه و جامعه. موفقیت این برنامه نه تنها گامی بلند در مسیر پیشگیری و سلامت کودکان ایران است، بلکه الگویی برای سایر کشورها نیز به شمار می رود.
در پایان، اجرای برنامه غربالگری، تشخیص و مداخله زودرس شنوایی نوزادان و شیرخواران که توسط سازمان بهزیستی کشور در حال اجراست از منظر اقتصاد سلامت یک مداخله بسیار مقرون به صرفه ( Cost-effectiveness ) محسوب می شود. هزینه پایین انجام آزمون های اولیه در مقایسه با هزینه های سنگین ناشی از تشخیص دیر هنگام، از جمله نیاز به توانبخشی گسترده، گفتاردرمانی طولانی مدت، کاشت حلزون و خدمات آموزشی تخصصی، برتری اقتصادی این برنامه را به وضوح نشان می دهد.
